Φρειδερίκος Νίτσε

Ο άνθρωπος αυταπατάται,καλύπτοντας την άγνοια & την αδυναμία του πίσω από ψευδαισθήσεις & διαρκή προσποίηση.Αναζητά την αλήθεια μόνο & μόνο επειδή η επίφαση της αλήθειας καθίσταται αναγκαία για την επιβίωσή του σε κοινωνικά πλαίσια.Γενικεύει,για να συνδέσει τις εντυπώσεις του σε ψυχρότερες έννοιες & να συνδέσει με αυτές την άμαξα της ζωής.Εδώ αξίζει να θαυμάσει κανείς τον άνθρωπο σαν μια φοβερή αρχιτεκτονική μεγαλοφυϊα ,που κατορθώνει να πυργώσει έναν άπειρα περίπλοκο καθεδρικό ναό εννοιών πάνω σε κινητά θεμέλια,και τρόπον τινά σε τρεχούμενο νερό!!!

Η μεταξίωση(αλλαγή των αξιών που ορίζουν την ηθική μας συμπεριφορά)είναι αναγκαία, γιατί οι παραδοσιακές αξίες έχουν χρεοκοπήσει. Το νέο ηθικό πρότυπο είναι αυτό του υπερανθρώπου(επιθετικότητα,διάθεσηεπιβολής,,αρπακτικότητα,εκδικητικότητα.Καλό είναι ό,τι εκπορεύεται από τη βούληση).

ΟΙ λέξεις είναι κι αυτές αναπόφευκτα μορφή ψεύδους, καθώς προκύπτουν μέσα από διεργασίες αλλοίωσης & παραμόρφωσης της αληθινής ουσίας των πραγμάτων.Η αλήθεια μένει πάντα για τον άνθρωπο ένα απρόσιτο άγνωστο Χ.

Ο λογικός άνθρωπος ασκεί αυτοπειθαρχία μέσω των εννοιών,είναι δούλος της ανάγκης αυτοσυντήρησης & επιβίωσης,επιζητά προστασία από γοητευτικούς αιφνιδιασμούς...Στον πόνο ,στο πρόσωπό του δεν διακρίνεται σύσπαση & κινητικότητα,αλλά θαρρείς μια μάσκα με αξιοπρεπή συμμετρία χαρακτηριστικών.Όταν ξεσπάει πάνω του μια γερή νεροποντή,τυλίγεται στο πανωφόρι του κι απομακρύνεται με βήματα αργά...Σε αντιδιαστολή με τον διαισθητικό άνθρωπο,που τείνει να απελευθερωθεί.Αυτός καρπούται μια συνεχώς εισρέουσα φωτεινότητα,αιθριότητα,λύτρωση.Όλα μοιάζουν ένα παιχνίδισμα με τη σοβαρότητα...Βέβαια πάσχει πιο σφοδρά,όταν πάσχει και πέφτει συχνά στον ίδιο λάκκο που έπεσε κάποτε...